| Chapter 7 |
1 | My seun, onderhou my woorde en bewaar my gebooie by jou;
|
2 | onderhou my gebooie, dan sal jy lewe, en my onderwysing soos jou oogappel;
|
3 | bind hulle aan jou vingers, skryf hulle op die tafel van jou hart.
|
4 | Sê aan die wysheid: Jy is my suster! en noem die verstand jou vertroueling,
|
5 | sodat hulle jou kan bewaar vir die vreemde vrou, vir die ontugtige wat met haar woorde vlei.
|
6 | Want ek het deur die venster van my huis, deur my tralievenster uitgekyk,
|
7 | en ek het onder die eenvoudiges gesien, onder die jongmense 'n verstandelose jongman opgemerk,
|
8 | wat op die straat verbygaan naby haar hoek en in die rigting van haar huis stap,
|
9 | in die skemer, in die aand van die dag, in die middel van die nag en die donker.
|
10 | En kyk, daar kom 'n vrou hom tegemoet, soos 'n hoer aangetrek en listig van hart --
|
11 | sy is onrustig en losbandig, haar voete kan nie in haar huis bly nie --
|
12 | nou buitekant, dan weer op die pleine, en sy staan by elke hoek en loer.
|
13 | En sy het hom gegryp en hom gesoen, met 'n onbeskaamde gesig vir hom gesê:
|
14 | Ek moes dankoffers bring, vandag het ek my geloftes betaal;
|
15 | daarom het ek uitgegaan om jou te ontmoet, om jou aangesig te soek, en ek het jou gekry.
|
16 | Ek het my bed met dekens opgemaak, met bont spreie van Egiptiese linne;
|
17 | ek het my bed besprinkel met mirre, alewee en kaneel --
|
18 | kom, laat ons dronk word van liefde tot die môre toe, laat ons mekaar vrolik maak in welluste.
|
19 | Want die man is nie tuis nie, hy het ver weg op reis gegaan,
|
20 | die geldbeurs het hy met hom saamgeneem, teen die dag van volmaan sal hy eers tuis kom.
|
21 | Sy het hom verlei deur haar baie mooipraatjies, deur die gladheid van haar lippe het sy hom verlok.
|
22 | Hy loop skielik agter haar aan soos 'n bees wat na die slagpaal gaan, en soos voetboeie wat dien tot tugtiging van die sot,
|
23 | totdat die pyl sy lewer splits; soos 'n voël haastig na die vangnet vlieg -- sonder om te weet dat dit ten koste van sy lewe is.
|
24 | Hoor dan nou na my, seuns, en luister na die woorde van my mond.
|
25 | Laat jou hart nie afwyk na haar weë nie, dwaal nie rond op haar paaie nie.
|
26 | Want baie is die gesneuweldes wat sy laat val het, en talryk almal wat deur haar vermoor is.
|
27 | Haar huis is weë na die doderyk, wat afdaal na die kamers van die dood.
|