| Chapter 104 |
1 | Loof die HERE, o my siel! HERE my God, U is baie groot! Met majesteit en heerlikheid is U bekleed --
|
2 | wat Uself omhul met die lig soos met 'n kleed, wat die hemel uitspan soos 'n tentdoek;
|
3 | wat sy solders bou in die waters, wat van die wolke sy wa maak, wat op die vleuels van die wind wandel,
|
4 | wat van die winde sy boodskappers maak, van vuurvlamme sy dienaars.
|
5 | Hy het die aarde gegrond op sy grondveste, sodat dit vir ewig en altyd nie wankel nie.
|
6 | U het dit met die wêreldvloed soos met 'n kleed oordek; die waters het bo-oor die berge gestaan.
|
7 | Vir u dreiging het hulle gevlug, vir die stem van u donder het hulle weggeskrik --
|
8 | berge het opgerys, laagtes het weggesak -- na die plek wat U vir hulle reggemaak het.
|
9 | 'n Grens het U gestel waar hulle nie oor mag gaan nie; hulle mag die aarde nie weer oordek nie.
|
10 | Hy wat die fonteine uitstuur in die holtes: tussen die berge loop hulle deur.
|
11 | Hulle laat al die diere van die veld drink; die wilde-esels les hulle dors.
|
12 | By hulle woon die voëls van die hemel; tussen die takke uit laat hulle die stem hoor.
|
13 | Hy laat die berge drink uit sy boonste kamers; die aarde word versadig uit die vrug van u werke.
|
14 | Hy laat gras uitspruit vir die diere en die plante tot diens van die mens: om broodkoring uit die aarde te laat voortkom,
|
15 | en dat wyn die mens se hart kan bly maak; om die aangesig te laat blink van olie, en dat brood die mens se hart kan versterk.
|
16 | Die bome van die HERE word versadig, die seders van die L¡banon wat Hy geplant het;
|
17 | waar die voëls hulle neste maak, die ooievaar wie se huis die sipresse is.
|
18 | Die hoë berge is vir die steenbokke, die rotse is 'n skuilplek vir die dasse.
|
19 | Hy het die maan gemaak vir die vaste tye; die son ken sy tyd om onder te gaan.
|
20 | U beskik die duisternis, en dit word nag, waarin al die diere van die bos uitkruip.
|
21 | Die jong leeus brul om roof en begeer hulle voedsel van God.
|
22 | As die son opgaan, dan trek hulle hul terug en gaan lê in hul slaapplekke.
|
23 | Die mens gaan uit na sy werk en na sy arbeid tot die aand toe.
|
24 | Hoe talryk is u werke, o HERE! U het hulle almal met wysheid gemaak; die aarde is vol van u skepsele!
|
25 | Daar is die see, groot en alkante toe wyd -- daar is 'n gewemel sonder getal, klein diere saam met grotes.
|
26 | Daar gaan die skepe en die Levi tan wat U geformeer het om daarin te speel.
|
27 | Hulle almal wag op U, dat U hulle voedsel kan gee op die regte tyd.
|
28 | U gee dit aan hulle, hulle tel dit op; U maak u hand oop, hulle word versadig met die goeie.
|
29 | U verberg u aangesig, hulle word verskrik; U neem hulle asem weg, hulle sterwe en keer terug tot hul stof.
|
30 | U stuur u Gees uit, hulle word geskape; en U maak die gelaat van die aarde nuut.
|
31 | Laat die heerlikheid van die HERE vir ewig wees, laat die HERE bly wees oor sy werke,
|
32 | Hy wat die aarde aankyk, en dit bewe; Hy raak die berge aan, en hulle rook.
|
33 | Ek wil sing tot eer van die HERE solank as ek lewe, ek wil psalmsing tot eer van my God solank as ek daar is.
|
34 | Mag my oordenking Hom welgevallig wees; k sal bly wees in die HERE!
|
35 | Mag die sondaars omkom van die aarde en die goddelose mense nie meer wees nie! Loof die HERE, o my siel! Halleluja!
|